Net iets anders, een muzikale reis
Kris Vuylsteke
Da Capo 7450

Kom je thuis na een lange dag met een uitputtend verblijf in de file, ligt er een envelop op je deurmat waar de afzender op heeft geschreven: 'Muziek is en blijft leuk! Vertel het voort! Veel luisterplezier. ' Afz. Kris Vuylsteke. Zo'n enthousiaste boodschap maakt je dag weer goed én wekt een grote belangstelling voor de cd die in de envelop zit.

'Net iets anders' heet het schijfje van de Belgische klarinettist Kris Vuylsteke en zijn - filosofische - motto is: 'ik leerde van ieder mens..., ...maar van ieder mens 'net iets anders'.' Dat 'net iets andere' heeft 'Kris Klarinet' - zoals hij zichzelf noemt - in muziek proberen te vangen. Dat levert, kun je je wel voorstellen, een caleidoscopisch repertoire op. Onbekommerd combineert deze Belg muziek van Charles Camilleri, Patrick Hiketick, Marc Matthys en Jan van der Roost met oude muzikale bekenden als Wolfgang Amadeus Mozart, Serge Prokofiev en Artie Shaw. Dit alles uitgevoerd door - naast de klarinet - vijf strijkers met (soms) piano en drums.

Vooral de eerste stukken op de cd - Anita's Dances van Hiketick en de Four Greek Songs van Charles Camilleri - geven de muzikale reis van de klarinet van Kris vooral een volksmuzieksfeer, vaak dansant en dan weer weemoedig zoals in het verstilde Andante Piacevole van Camilleri. De atmosfeer van al deze stukken is melodieus en lichtvoetig.

Van 'good old' Amadeus wordt het Larghetto uit het Klarinetkwintet KV 581 gespeeld. Nogal een overgang na Camilleri en een beetje uit zijn verband omdat de rest van het kwintet ontbreekt, maar Kris speelt het met veel toewijding. Voor de Ouverture on Hebrew Themes geldt een beetje hetzelfde bezwaar als voor Mozart: er zijn al veel (erg) goede opnames van, waaraan deze niet echt iets nieuws toevoegt.

Dat ligt anders voor het Concerto van Artie Shaw, dat ik persoonlijk dan ook een van de leukste stukken van deze cd vind. Ook van Shaw's jazzconcerto bestaan de nodige opnames maar Kris & Co trekken hier echt lekker hun eigen plan. Kris en de zijnen voeren het Concerto uit in een kamermuziekbezetting met strijkkwartet, contrabas, piano en drums. Arrangeur Steve Willaert heeft wat ritmes 'geüpdate' - als ik het zo mag zeggen - met funk en boogie-woogie grooves. Kris Klarinet speelt daaroverheen onweerstaanbare glissandonootjes die ondeugend over je ruggengraat glibberen en daar wat haartjes overeind zetten en - tja - daar zou zelfs de meest 'azijnpisserige' recensent nog vrolijk van worden... en dus ik zéker.

Na dit vrolijke, echt 'net iets anders' avontuurtje volgen nog een korte, meditatieve Traumerei van Marc Matthys voor klarinet met strijkers en een práchtig arrangement met strijkers en piano van het bekende harmonieorkeststuk Rikudim van Jan van der Roost.

Inderdaad Kris: ook nog in het tijdperk van '9/11 & hightech' is muziek waardevol én leuk en de 'zuivere' intentie is uiteindelijk net zo belangrijk als het streven naar de technisch perfecte uitvoering. Vertel het voort ...met je klarinet!

Maarten Mestrom